Iedere ondernemer en iedere HR-manager heeft ermee te maken; het is echt lastig om goede medewerkers binnen te halen. En dus halen steeds meer werkgevers (van) alles uit de kast om mensen aan te trekken.

Binnen hengelen

Van duurzaamheidsprogramma’s tot opleidingen en van hybride werken tot tijd voor mantelzorg. Maar ook onbeperkt vrije dagen, een Birò (zo’n vreemd klein autootje voor in de stad), sportabonnementen, workcations en een permanente coach heb ik allemaal al langs zien komen.

Waar ik mij dan echt over verbaas is dat veel werkgevers die met al hun aas, lokvoer en veel te dure hengel eindelijk iemand hebben binnen gehengeld, voorbijgaan aan een belangrijk aspect om het dienstverband ook echt te laten slagen.

On the job

En dan heb ik het niet over een uitgebreid ‘onboarding programma’ of zelfs een ‘preboarding programma’. Ik heb het ook niet over een ‘on the job buddy’ of over een keur aan ‘support tools’. Ik heb het over de startdatum van het dienstverband.

Wanneer kan je beginnen?!

Uit enthousiasme van de werkgever over het (eindelijk) vinden van een nieuwe medeweker en uit enthousiasme van de werknemer over ‘aangenomen zijn’, wordt bijna achteloos voorbijgegaan aan een goede overgang van de oude naar de nieuwe werkgever. De vraag ‘wanneer kan je beginnen’ wordt vaak beantwoord met het vertellen van de geldende minimale opzegtermijn bij de huidige werkgever, gevolgd door een snelle berekening en een datum. En dat is dan vaak de datum waarop het nieuwe contract ingaat.

Niet goed

Niet goed! Althans, dat is mijn ervaring. Toen ik zelf jaren geleden op vrijdag na mijn afscheidsborrel de deur van mijn werkgever definitief achter mij sloot om mij op de maandag daarop bij mijn nieuwe werkgever te melden, had ik binnen vier dagen een keelontsteking van heb ik jou daar. Lastig om je ziek te melden als je net bent begonnen, dus pillen erin en gaan! Mijn nieuwe collega’s zullen me wel ‘een stille’ gevonden hebben. Dat is later helemaal goed gekomen, maar het was geen prettig begin.

Om mij heen heb ik het ook talloze keren gezien; mensen die in de eerste paar weken uitvallen omdat het gewoon niet goed voor je is om van de ene baan naar de andere over te steken. Of mensen die een uitgebluste indruk maken en (daardoor) niet eens door de proeftijd komen. Werkgevers vinden die nieuwe man of vrouw slap omdat hij of zij zich zo kort na de start ziekmeldt. Of ze linken een gebrek aan energie, fut, enthousiasme niet aan een gebrek aan rust, maar aan een gebrek aan inzet, aan pit. Zij denken dan dat ze de verkeerde keuze hebben gemaakt. En dat valt dan tegen.

Tussen afscheid en een nieuw begin

Het afronden van je oude werkzaamheden, het – soms best emotionele – afscheid van collega’s, klanten en relaties. Het overdragen van dossiers. Dat kost allemaal meer tijd en energie dan ‘gewoon werken’. Dat geldt ook voor de start van een nieuwe baan; kennismaken met het werk, je nieuwe werkplek ontdekken, zaken regelen, nieuwe collega’s, klanten en relaties ontmoeten, je inlezen, ingewerkt worden. Ook dat kost allemaal meer tijd en energie dan ‘gewoon werk’. Daarom is het belangrijk om de tijd te nemen om los te komen van het oude werk, zodat je uitgerust en gereset kunt beginnen aan het nieuwe werk.

Gun de tijd

Mijn tip is dan ook om de startdatum van het dienstverband altijd aan de werknemer te laten en hem daarbij mee te geven dat je geen haast hebt, dat je graag wilt dat hij de tijd neemt om los te komen van zijn oude werk voordat hij met zijn nieuwe baan begint. Liefst minimaal twee weken.

De vraag zou dus niet moeten zijn “Hoe snel kan je beginnen?!”, maar “Wanneer denk je dat je er klaar voor bent om te beginnen?” Maak er echt een onderwerp van gesprek van bij het bespreken van de arbeidsvoorwaarden.

Dat is soms lastig omdat je – na een vaak lange zoektocht – graag wilt dat hij zo snel mogelijk aan de slag gaat. Maar door tijd te nemen, zal je zien dat je uiteindelijk tijd bespaart. Een uitgeruste, enthousiaste nieuwe werknemer die staat te trappelen om te beginnen, zal zijn nieuwe baan veel beter en veel sneller oppakken. Dat is het echt waard.